نشخوار، بازگرداندن بدون درد غذای نیمه‌هضم‌شده به دهان کمی پس از خوردن غذاست که دوباره بلع یا به بیرون تف می‌شود. نشخوار در شیرخواران دارای رشد طبیعی مشاهده می‌شود. این نوزادان انگشت شست یا دستشان را داخل دهان برده، با زبانشان حرکات مکیدن انجام داده و پشتشان را به منظور تسهیل برگرداندن غذا خم می‌کنند. این الگوی رفتاری معمولا در شیرخوارانی که به اندازه کافی تعامل هیجانی نداشته اند و آموخته‌اند خود را از طریق نشخوار آرام کنند مشاهده می‌شود. البته نشانگان نشخوار ممکن است در کودکان و نوجوانان نیز بروز کند. نشخوار یک اختلال گوارشی کارکردی دانسته می‌شود. شروع اختلال ممکن است در دوره‌ی شیرخواری، کودکی یا نوجوانی باشد. نشخوار در شیرخواران، معمولا بین سنین ۳ تا ۱۲ماهگی دیده می‌شود.

در این اختلال، نوزاد یا کودک پشتش را قوس میدهد و سرش را به منظور بازگرداندن غذا به دهان به عقب میبرد؛ به نظر می‌رسد این کار برای این شیرخواران لذت‌بخش است. شیوع نشخوار در کودکان بزرگتر، نوجوانان و بزرگسالان کمتر است. طبق راهنمای تشخیصی و آماری، این وضعیت باید حداقل یک ماه طول کشیده باشد تا بتوان آن را اختلال تشخیص داد. آگاهی از این اختلال و تشخیص درست و به موقع از جراحی‌ها و درمان‌های نادرست و غیرضروری جلوگیری میکند. نشخوار اختلالی نادر است. به نظر می‌رسد در ۳ ماهگی تا ۱ سالگی و در بین کودکان و بزرگسالان کم‌توان ذهنی شایع‌تر باشد. بزرگسالان مبتلا به نشخوار معمولا وزن طبیعی دارند. نشخوار گاهی با اختلالات گوارشی همراه می‌شود. شکل حاد این اختلال ممکن است به سوءتغذیه‌ای کشنده بینجامد.

درمان این اختلال معمولا با ترکیبی از آموزش و فنون رفتاری صورت می‌گیرد. نقص‌های احتمالی در رابطه‌ی مادر و کودک می‌تواند با آموزش مادر برطرف شود. مداخلات رفتاری مثل وارون‌سازی عادت که رفتاری جایگزین را تقویت می‌کنند می‌توانند موثر باشند. در گذشته از مداخلات رفتاری آزاردهنده، نظیر چکاندن آب لیمو در دهان نشخوارگر استفاده می‌شد، اما در حال حاضر ترجیح با فنون وارون‌سازی عادت است. درمان دارویی درمان استانداردی برای نشخوار نیست.

منبع:

Sadock, B. J., Sadock, V. A., & Md, R. P. (2014). Kaplan and Sadock’s Synopsis of Psychiatry: Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry (Eleventh ed.). LWW.