کودکان می‏‌توانند همزمان به بیش از یک زبان صحبت کنند. دو زبانه بودن مزایای زیادی دارد: دایرۀ لغات وسیع‌تر، سوادآموزی بهتر، توانمندی بیشتر در دسته‌بندی کلمات و حل مسئله و ارتباط بهتر با دیگران. صحبت کردن به دو زبان مانند یادگیری هر مهارت دیگری است. برای تسلط بر زبان تمرین نیاز است!

گاهی اوقات کودکان می‏‌توانند به راحتی به هر دو زبان صحبت کنند و یا ممکن است زبان غالب خود را بهتر بشناسند. با گذشت زمان، زبان غالب می‌تواند تغییر کند. به عنوان مثال، معمول است که کودکانی که در خانه به یک زبان صحبت می‌کنند، پس از شروع حضور در مدرسه، زبان غالبشان به آن زبانی که با آن آموزش می‌بینند تغییر می‌کند. 

برخی معتقدند که یادگیری زبان دوم می‌تواند باعث سردرگمی فرزندان آن‌ها یا مانع رشدشان شود. به نظر نمی‌رسد که اینطور باشد! در حقیقت، تقریباً تمامی مهارت‌های زبانی کلیدی کودکان دو زبانه مانند کودکان یک زبانه در بازۀ سنی مشابهی به دست می‌آیند؛ مانند کودکان یک زبانه، اکثر کودکان دو زبانه اولین کلمات خود را در یک سالگی به زبان می آورند و در دو سالگی می‌توانند از عبارات دو کلمه‌ای استفاده کنند.

وقتی یک کودک دو زبانه دچار اختلال گفتاری یا زبانی باشد، این اختلال در هر دو زبان نمود پیدا می‌کند. بنابراین، این نوع اختلالات ناشی از یادگیری زبان دیگر نیستند. معمول است که کودکان دو زبانه قوانین دستوری دو زبان را با هم قاطی کنند یا از کلمات هر دو زبان در یک جمله استفاده کنند. این ویژگی طبیعی دو زبانه بودن است و نشان‌دهندۀ مشکل خاصی در کودک نیست.