بعضی واکسن‌ها تنها به نوزادان و کودکانی داده می‌شود که زمینه یا شیوۀ زندگی‌شان آنها را در معرض خطر جدی‌ ابتلا به بیماری‌های خاص قرار داده است:

• وا‌کسن سل (BCG): در زمان تولد تنها به نوزادانی داده می‌شود که به احتمال زیاد در تماس با بیماری سل به دنیا آمده ‌اند. TB عفونتی است که معمولا‍ً ریه‌ها را درگیر می‌کند اما می‌تواند بر قسمت‌های دیگری مانند غدد لنفاوی، استخوان‌ها، مفاصل و کلیه هم تأثیر بگذارد. همچنین ممکن است باعث شکل وخیمی از مننژیت شود. این عفونت در بیشتر موارد درمان‌پذیر است.

• واکسن هپاتیت B: هنگام تولد به کودکانی که مادرشان هپاتیت B مثبت دارد یا در دوران بارداری عفونت حاد هپاتیتB  داشته است داده می‌شود. هپاتیت عفونت کبد است که توسط ویروس ایجاد می‌شود. واکسن هپاتیت B تنها از ابتلا به ویروس نوع B که از طریق خونِ آلوده از مادر به فرزند منتقل می‌شود جلوگیری می‌کند. در صورت واکسینه نشدن این خطر وجود دارد که کودک بعداً حامل بیماری باشد و یا به بیماری کبدی وخیمی دچار شود. عوارض جانبی این واکسن معمولاً خفیف است؛ ممکن است محل تزریق قرمز و دردناک شود که پس از چند روز از بین می‌رود.

مسافرت خارج از کشور:

اگر کودکتان را به خارج از کشور می‌برید، برنامۀ واکسیناسیون معمولشان نیازمند به روز شدن است. همچنین ممکن است کودک به واکسن‌های اضافی نیاز پیدا کند. اکثر واکسن‌های سفری می‌توانند در بیش از یک دورۀ چهارهفته‌ای داده شوند اما یک دورۀ اولیه از واکسن DTap/IPV/Hib نیاز به مدت زمان بیشتری دارد. حتی اگر قبل از سفر زمان زیادی ندارید، مراجعه به درمانگاه را فراموش نکنید.

منبع:

موسسه NHS بریتانیا